روباتیک ها در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو یک سیستم مقرون به صرفه و آسان برای ردیابی محل ربات های جراحی قابل انعطاف در بدن انسان ایجاد کرده اند. این سیستم و همچنین روش های فعلی روش های هنری را انجام می دهد ، اما بسیار ارزان تر است. بسیاری از روشهای فعلی نیز نیاز به قرار گرفتن در معرض تابش دارند ، در حالی که این سیستم اینگونه نیست.
این سیستم توسط Tania Morimoto ، استاد مهندسی مکانیک در دانشکده مهندسی جاکوبز در UC سن دیگو و دکترای مهندسی مکانیک ساخته شده است. دانش آموز کانر واتسون. یافته های آنها در شماره آوریل 2020 رباتیک و اتوماسیون نامه IEEE منتشر شده است .
موریموتو گفت: "روبات های پزشکی مداوم در محیط های بسیار محدود در بدن بسیار خوب کار می کنند." "آنها ذاتاً ایمن تر و سازگارتر از ابزارهای سفت و سخت هستند. اما ردیابی محل و شکل آنها در داخل بدن سخت تر می شود. جراحان
محققان یک آهنربا را در نوک یک ربات انعطاف پذیر تعبیه کرده اند که می تواند در مکان های ظریف در داخل بدن مانند معابر شریانی در مغز استفاده شود. واتسون گفت: "ما با یک ربات رو به رشد کار کردیم ، این روباتی است که از یک نایلون بسیار نازک ساخته شده است. ما تقریباً مانند یک جوراب آن را وارون می شویم و با مایعی تحت فشار قرار می دهیم که باعث رشد این روبات می شود." از آنجا که این روبات نرم است و با رشد حرکت می کند ، تأثیر بسیار کمی بر محیط اطراف خود می گذارد ، و آن را برای استفاده در محیط های پزشکی ایده آل می کند.
محققان سپس از روشهای محلی سازی آهنربایی موجود ، که بسیار شبیه GPS کار می کنند ، برای تهیه یک مدل رایانه ای که موقعیت ربات را پیش بینی می کند ، استفاده کردند. ماهواره های GPS پینگ تلفن های هوشمند و بر اساس مدت زمان رسیدن سیگنال طول می کشد ، گیرنده GPS در تلفن هوشمند می تواند تعیین کند که تلفن همراه در کجا قرار دارد. به طور مشابه ، محققان می دانند که میدان مغناطیسی چقدر باید در اطراف آهنربایی تعبیه شده در ربات قوی باشد. آنها برای اندازه گیری قدرت میدان مغناطیسی به چهار سنسور وابسته به مکانی که ربات در آن کار می کند ، تکیه دارند. بر اساس این که میدان چقدر قدرت دارد ، آنها می توانند مشخص کنند که نوک ربات در کجا قرار دارد.
کل سیستم از جمله تنظیم محلی سازی ربات ، آهن ربا و آهنربا حدود 100 دلار قیمت دارد.
Morimoto و Watson یک قدم جلوتر رفتند. آنها سپس شبکه عصبی را آموزش دادند تا تفاوت بین سنسورها را چه چیزی بخوانند و آنچه که این مدل می گوید سنسورها را بخوانند ، یاد بگیرند. در نتیجه ، آنها دقت محلی سازی را برای ردیابی نوک ربات بهبود دادند.
Morimoto گفت: "در حالت ایده آل امیدواریم كه ابزارهای بومی سازی ما بتوانند به بهبود این نوع از فن آوری های روبات در حال رشد كمك كنند. ما می خواهیم این تحقیق را به جلو سوق دهیم تا بتوانیم سیستم خود را در یك شرایط بالینی آزمایش كنیم و در نهایت آن را به كاربرد بالینی ترجمه كنیم ."
روباتیک ها در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو یک سیستم مقرون به صرفه و آسان برای ردیابی محل ربات های جراحی قابل انعطاف در بدن انسان ایجاد کرده اند. این سیستم و همچنین روش های فعلی روش های هنری را انجام می دهد ، اما بسیار ارزان تر است. بسیاری از روشهای فعلی نیز نیاز به قرار گرفتن در معرض تابش دارند ، در حالی که این سیستم اینگونه نیست.
این سیستم توسط Tania Morimoto ، استاد مهندسی مکانیک در دانشکده مهندسی جاکوبز در UC سن دیگو و دکترای مهندسی مکانیک ساخته شده است. دانش آموز کانر واتسون. یافته های آنها در شماره آوریل 2020 رباتیک و اتوماسیون نامه IEEE منتشر شده است .
موریموتو گفت: "روبات های پزشکی مداوم در محیط های بسیار محدود در بدن بسیار خوب کار می کنند." "آنها ذاتاً ایمن تر و سازگارتر از ابزارهای سفت و سخت هستند. اما ردیابی محل و شکل آنها در داخل بدن سخت تر می شود. جراحان
محققان یک آهنربا را در نوک یک ربات انعطاف پذیر تعبیه کرده اند که می تواند در مکان های ظریف در داخل بدن مانند معابر شریانی در مغز استفاده شود. واتسون گفت: "ما با یک ربات رو به رشد کار کردیم ، این روباتی است که از یک نایلون بسیار نازک ساخته شده است. ما تقریباً مانند یک جوراب آن را وارون می شویم و با مایعی تحت فشار قرار می دهیم که باعث رشد این روبات می شود." از آنجا که این روبات نرم است و با رشد حرکت می کند ، تأثیر بسیار کمی بر محیط اطراف خود می گذارد ، و آن را برای استفاده در محیط های پزشکی ایده آل می کند.
محققان سپس از روشهای محلی سازی آهنربایی موجود ، که بسیار شبیه GPS کار می کنند ، برای تهیه یک مدل رایانه ای که موقعیت ربات را پیش بینی می کند ، استفاده کردند. ماهواره های GPS پینگ تلفن های هوشمند و بر اساس مدت زمان رسیدن سیگنال طول می کشد ، گیرنده GPS در تلفن هوشمند می تواند تعیین کند که تلفن همراه در کجا قرار دارد. به طور مشابه ، محققان می دانند که میدان مغناطیسی چقدر باید در اطراف آهنربایی تعبیه شده در ربات قوی باشد. آنها برای اندازه گیری قدرت میدان مغناطیسی به چهار سنسور وابسته به مکانی که ربات در آن کار می کند ، تکیه دارند. بر اساس این که میدان چقدر قدرت دارد ، آنها می توانند مشخص کنند که نوک ربات در کجا قرار دارد.
کل سیستم از جمله تنظیم محلی سازی ربات ، آهن ربا و آهنربا حدود 100 دلار قیمت دارد.
Morimoto و Watson یک قدم جلوتر رفتند. آنها سپس شبکه عصبی را آموزش دادند تا تفاوت بین سنسورها را چه چیزی بخوانند و آنچه که این مدل می گوید سنسورها را بخوانند ، یاد بگیرند. در نتیجه ، آنها دقت محلی سازی را برای ردیابی نوک ربات بهبود دادند.
Morimoto گفت: "در حالت ایده آل امیدواریم كه ابزارهای بومی سازی ما بتوانند به بهبود این نوع از فن آوری های روبات در حال رشد كمك كنند. ما می خواهیم این تحقیق را به جلو سوق دهیم تا بتوانیم سیستم خود را در یك شرایط بالینی آزمایش كنیم و در نهایت آن را به كاربرد بالینی ترجمه كنیم ."
ایمنی آکومولاتور